I går tok eg fysikkeksamen.
Pga latterlig lite søvn, pga enda mer latterlige eksamensnerver, måtte spisa meg t energi gjennom heile eksamenen. Eg møtte derfor opp med ein stor termos med kaffi, frokt, og svær matpakke.Kjempe kult då at hu på siå av meg hadde lik matboks:

pink power ftw!
Eller kanskje ikkje..Det gjekk ikke pink-power bra ihvertfall.
Det vett faktisk ikkje koss d gjekk. D va som om eg va i ein eller en form for transe mens eg va der inne for eg huske kje  heilt ka eg gjorde.. Huske derimot at eg kjefta på den eine vakten.
Hu satt å snakte me ein aen vakt. Okay, okay...hu snakte ikkje, hu hviska, men ein veldig høylytt form for hvisking. Ein ny type prat, ein kombinasjon av snakking og hvisking - svisking. Uansett, denne sviskingå blei meget plagsom. Der satt eg og forsøkte å bergena akselerasjonen t disse  to sledene som hang fast i kverandre, mens eg hørre på klaging øve ein fjortenår gammel sønn som ikkje vil konfirmera seg i kjerkå.. Eg tenkte at et halv-ond blikk kanskje fekk na t å holla kjeft, men det gjord det altså ikkje. Eg sendte hu et fullgodt-ond blikk men hu tok ikkje hintet. Hu kom bort å spurte om eg trengte merr papir. Responsen min skylde eg på trøtthet, rastløshet, stess, lavt blodsukker og lavt blodtrykk for.  "Nei eg trenge ikkje papir, og eg trenge heller ikkje hørra på klaginå øve sønnen din som vil konfirmera seg borgeligt. La han jørr d, d betyr bare at an ikkje e hjernevaska og kan tenka sjøl. Bare hold kjeft!"
Jaujau.. glad for at d ikkje e hu så ska retta eksamenen min.

Eg har et knapt håp om at eg kanskje besto. For å verr sikker på å få flest mulig poeng la eg med en fin ektra-tegning: