Tagga

Jau, no har eg ikkje blogga på en evighet og i tilleg har eg vorte tagga av storesyster. På toppen av det skriv eg vist plutseleg på nynorsk - det vil sei nynorsk på marte-vis. Norsk som ikkje er bokmål, men som heller ikkje er gramatisk korrekt nynorsk. Eg trur dette behovet for å skriva på nynorsk dukka opp då eg las Dustefjerten og den store sommarferieturen av Rune Belsvik for ørtende gong.

Men Dustefjerten og Belsvik aside, va det denne tagginga til søstera mi så fekk meg til å skriva. No må du ikkje tru a ho har gått laus på ein av Londons mange bygningar og veggar. Det er ikkje slik tagging det er prat om. Ho har heller ikkje (ikkje som eg veit om ihvretfall!) gått laus på stueveggane igjen. Det trur og håpar eg at er eit avslutta kapittel. Slik tagging syntas eg ho må overlata t andre som kan det (no offence), som f.eks helten våras: Banksy, som vi begge er fan av.

Ho har altså tagga meg. Ho har, som du forhåpentligvis har forstått no, ikkje tagga på bygningar, og heller ikkje på meg (eller stueveggane). Ho har tagga meg, men ikkje på meg. Og det sett eg pris for. Kroppstagging fekk vinok med av faren våras, som tagga smilefjels på magane våras som ongar. Ho har tagga meg med eit blogg oppdrag. Ordet tagga er ikkje ein gong norsk, og ikkje er det englesk heller, for engelsk tagging er slik som gjeras på veggar. Eg trur hensikta med denne forma for tagging er å sende et oppdrag videre. Men det er ein ganske sprø måte å seia det på. Så då veit du det Rigmor: neste gong får du sende det viare, men å tagga meg skal du ikkje få til sånn uten vidare.

Oppdraget eg har fått (eller "korrekt" sagt, vorte tagga med) går ut på å fortella om tre ting eg kan eller er flink til. Eg syntes dette var ein vanskeleg oppgåve. Dei fleste vegrar seg litt frå å seie masse positivt om seg sjøl, fordi dei ikkje vil skryta av seg sjøl, men det er ikkje det som er problemet her. Problemer et at oppgåva ikkje er spesifikk nok for meg. "kan eller er flink til". det er jo stor forskjell på å kunna noko, og å væra flink på noko. Som du kanskje ser kan eg skriva nynorsk, men eg er jo ikkje spesielt flink til det. Ein norsk lærar får nok vemmelsar, og akutt behov for å undervisa, av å lesa dette. Om det er ein norsk lærar som les dette, kan eg kanskje betrygga deg med at eg var fritaken frå nynorsk på skulen. Det er kanskje ikkje så beroliganes alikevell, kanskje får du berre enda meir angst med tanke på egne elver som og er fritakne(og som tydeligvis går ein mørsk-nynorsksframtid i møte). I så fall får eg nevna at eg og har dysleksi. No kan kanskje norsklæraren senka skuldrane å lesa vidare. Kanskje kan han/ho og væra stolte over kor få skriveleifar det er i denne dyslektiske og ikkje-nynorske-eller b okmåle teksten. Ikkje det at eg trur det i et heile tatt er noko norsk lærar som les dette. Men bare for sikkerhetsskuld måtte dette nevnas. Dei einaste så les dette vrøvlet er dei eg har tvunget til det - dvs venner og familie. Trur ikkje dei les alt saman heller, dei skumles nok berre fort gjennom det.

Uansett, så var poenget mitt at dette var ein kul oppgåve, men at den er alt for dårleg formulert. Eg kan jo så masse. eg kan tella, hoppa, gå. springa, dykka, synga, sykla, snakka, sova, drømma, slå, sova, sparka, drikka, stå på hender, stå på hovuder, skriva norsk, skriva bokmål, skriva nynorsk, sykkla, skriva engelsk, og spansk, snakka spansk, og engelsk, og norsk, og dialekt. Eg kan eventyr, vitser, sangar, tekna, rabla, banna, være dannet, drikka kaffi, laga kaffi, koka vann, gå på styltar, sparka fotball, spela poker.. eg kan utroleg mykje.. men eg kan bare velga tre ting!! eg trur eg må velga tre ting eg er flink til. Plutseleg blei oppgåva mykje vanskleigare..

eg har etter mykje grubling, og fleire søvnlause netter bestemt meg for å omformulera oppgåva til å fortelle om tre ting eg sjølv meinar og trur eg er god til.

I) Eg er flink til å læra og huska ting eg syntes er interesante. Eg kan f.eks enormt mykje om treningsmetoder og om kroppen, fordi det er ting som fasinerar meg.

II) Eg kan sykla. Jau, eg kan det! Tok av støttehjula som treåring, og har aldri toke dei på sidan. Det har riktig nok blitt nokre knall og fall, men det er berre fordi eg er så flink at eg må av stiane for å klara å finna nye utfordringar

III) Denne stjel eg frå søstra mi. Eg prøvar ikkje sei eg er flink til å stjela, men at eg, som ho, er flink til å stå for det eg meinar. Kanskje eg er flink til å stjela og, men det veit eg ikkje, for eg har ikkje forsøkt. enno..
Men ja, eg står på det eg meinar, og det gjer eg fordi eg rett og slett alltid har rett, i min meining.

om eg har forstått poenget med "tagging" så er det nesten som ein vaksen versjon av kjedebrev.. så eg må vel senda det vidare, eller "tagga" nokon som det heitar på moderne teknologi språk. Eg veljar å halde dette innan familein og sendar det derfor vidare til Sofie og mor/mamma/monica (which everone u prefer(så fekk eg med litt engelsk og!)).

med dette seiar eg over og ut. eg har skrevet ett nytt blogginnlegg, øvd meg på nynorsk (som eg aldri vil trenga), og fått serdeles dårleg tid før eg skal på jobb!
Tatlast